WerelTHrace 2021

Het was misschien 1,5 tot 2 maanden geleden dat ik op instagram een bericht van Tandje Hoger (studentenvereniging) voorbij zag komen.
Zij gaven aan een bikepackingrace te organiseren voor leden en niet-leden van de vereniging. Als oud-lid van TH had ik zacht uitgedrukt wel interesse. Immers ik houd wel van de lange adem evenementen. Vele malen heb ik al meegedaan aan de monstertijdrit (TT van 140km), eenmalig aan de TTDrenthe500 en een aantal jaar geleden de Vatternrundan in Zweden. En de Transcontintal heb ik ook altijd wel een beetje gevolgd. Oftewel, ik was enthousiast!
Dus ik Dorien appen, die hier thuis in eigen kantoor zat haha, waarop we ons 5 minuten later ook al hadden ingeschreven.
Who cares dat we de laatste tijd eigenlijk alleen maar hardlopen, dit is gewoon cool! We moeten dan wel een paar keer nog een lange tocht fietsen om wat zitvlees te kweken.

Voorbereiding

Wij moesten zitvlees kweken, want wat houd de race nu precies in? Er zijn 2 afstanden een 500 of een 750, waarvan wij de lange afstand hebben gekozen. Als duo moeten wij langs verschillende checkpoints in het land, met buitenlandse plaatsnamen. Het is namelijk wel een WerelTHreis. Uiteindelijk brengen deze checkpoints je dan bij de finish in Simpelveld met zo’n 750km op de teller.

Als voorbereiding hebben we niet al te bont gemaakt, want je wilt ook niet te vermoeid zijn. We hebben eens een tocht van 160km gefietst. Wat avonden doordeweek (dat deden we dus niet). En uiteindelijk nog de Elfstedentocht. Voor de race moet je toch wel 200+km op een dag kunnen fietsen en dat wil je dan testen met een leuk rondje.
De Elfstedentocht was een goede test. Deze 230 was goed te doen! Ja we waren wel moe, maar het was niet teveel. Er stond veel wind waar we steeds beurten op kop hebben gedraaid. Voor de rest babbelend naast elkaar. Nu we dit konden doen, moest de 750km over meerdere dagen ook wel lukken.

Ook het weekend voor de race was nog een goede test. We gingen met gelijkgestemden kamperen op het Holtingerveld, een perfecte test om de fietssetup volledig te testen.
Deze setup bestond uit voor ieder de racefiets met eigen matje, slaapzak en kleding. Verdeeld over de 2 fietsen hadden we de tent (binnentent, haring, stokken bij mij en de buitentent bij Dorien). Dynamo + powerbank en lamp, gereedschap bij mij. Toiletspullen bij Dorien.

Daarvoor heb ik een weekend ook nog een bivakzak van Aliexpress getest, maar deze is niet geslaagd voor de test. Hoe leuk en avontuurlijk dat ook was, de slaapzak was nat in de ochtend en die wil je natuurlijk niet bij de race weer nat in de tas stoppen. Daarom toch maar de keus gemaakt om de Eureka Spitfire Duo tent mee te nemen. Door de onderdelen te verdelen over de twee fietsen kon dit uiteindelijk wel. Die tent heeft ons eigenlijk nog nooit in de steek gelaten en dat zal die nu ook niet doen.

Uiteindelijk resteerde het ons alleen nog maar om een week rustig aan te doen en uit te zien naar het avontuur!

Raceday!

Om half 8 waren we op Corpus Den Hoorn om iets na 8:00 te starten. Het eerste deel van de route bracht ons naar Siberie bij Hoogeveen. Het deelnemersveld was beperkt. 2 jongens die individueel de 750 reden en nog 2 teams op de 500. Wij gingen eerst naar Siberie, maar de 2 jongens deden het anders, zij begonnen met Zurich. Niet vooraf gepland, maar achteraf wel handig, want de 500km teams gingen richting Siberie. We hebben af en toe bij elkaar in het wiel gezeten.

Echter na Siberie zijn onze wegen gescheiden. Wij moesten toen nog naar Zurich bij de Afsluitdijk. Veel wind, daarom hebben we dan ook af en toe lange beurten op kop getrokken. In zo’n geval ben je als duo toch echt wel in je voordeel.

Na Zurich begonnen de kilometers te tellen. Waar ik met de Elfstedentocht me na 150 kilometer heel sterk voelde, was het nu het tegenovergestelde. Afgelopen dinsdag had ik mijn eerste Corona vaccinatie gehad. Helaas kon ik daar toch wat minder goed tegen dan verwacht.. De donderdag al spierpijn en algehele malaise. Ik had zo’n zin in de race op vrijdagochtend ga je wel, maar het viel toch al snel erg zwaar. Op de lachende foto van Dorien, waar ik op de achtergrond een plasje pleeg, zie je niet dat ik daar na kilometer 180 op de grond ga liggen. (Wel te zien in het filmpje trouwens).

We liggen op de grond en ik geef al bij Dorien aan dat ik allang was gestopt, had ik deze race solo gedaan. We moesten de reis toch hervatten. Ik heb de Garmin aan Dorien gegeven, Spotify aangezet en alles op alles gezorgd dat ik op een 25km in het uur nog in het wiel kon hangen.

Het was kilometers aftellen!

We zijn na 260km op de camping aangekomen tegen een uur of 20:30, waar er nog een trekkershut beschikbaar was. We hoefden dus niet onze tent op te zetten. Meteen een wijze les, de volgende keer laten we de tent thuis en gaan we via trekkershutten of hotels.

We hebben pasta en pizza besteld. Dubbele porties, want dan was het meteen klaar voor het ontbijt. Het restant hebben we zaterdagochtend genuttigd aan de picknicktafel om vervolgens richting het volgende checkpoint, Frankrijk, in Harderwijk te gaan.

De vrijdag was al zwaar, de zaterdag was ik helemaal kapot.

Na 10km zijn we afgestapt, ik moest huilen, waarop Dorien moest huilen. Het ging niet.

We hebben besloten dat ik zou stoppen, doorfietsen tot Harderwijk en daar de trein te pakken. Dorien ging door. Ik heb de tent meegenomen, we hadden al een hotel geboekt en voor de nacht erna gingen we dat ook weer doen.

Waar mijn race eindigde bij de Jumbo, zette van de reis van Dorien zich voort. Ze heeft het gewoon in haar eentje geflikt! Waar ik op de bank lag met zware hoofdpijn, tikte Dorien de kilometers af. Uiteindelijk is ze op de maandag rond de lunch gefinished. Ik ben supertrots!

We hebben als duo wel wat goed te maken in een race ;). Maar ik ben in deze tijdens alsnog wel blij met het vaccin. De volgende keer denk ik wat beter na over de timing!