Na alle ‘heroïsche’ avonturen en bijgaande verhalen, voelen sommige uitstapjes al snel heel klein. En als iets dan in mijn hoofd klein is, is het dan nog wel waardig om daar wat over op papier te zetten? Het feit dat dat deze zinnen op papier staan, geeft al wel aan dat dit voor mij zo was. Het ‘kleine’ aspect maakte het voor mij eigenlijk wel minstens zo waardevol als de grotere avonturen.
Maargoed, waar heb ik het dan over?
In de waan van de dag en mijn (heerlijke) doorgaande leven, vergeet ik soms hoezeer ik ervan kan genieten om lekker in mijn eentje op pad te zijn. Dit hoeft niet groots te zijn, want als ik te lang van huis en Dorien weg ben krijg ik heimwee. En afgesloten van de wereld hoeft ook niet, want de balans met mijn telefoon enzo is prima in orde. Maar lekker zelf een paar dagen eropuit, zonder verplichtingen, genietend van de natuur. Ja, dat vind ik heerlijk! Een beetje afzien, niet altijd teveel. En zodra ik het niet meer leuk vind, kunnen zeggen, doei ik ga naar huis. Ik doe het immers omdat ik het leuk vind.
Vorig jaar (2024) ben ik helemaal niet in mijn uppie op pad geweest. De omstandigheden waren er niet naar en eerlijk gezegd, ik gaf andere dingen prioriteit. Hetzelfde geldt voor 2023, met de bruiloft en al het andere ben ik toen niet alleen op pad geweest. Mijn laatste solo avontuurtje was daarmee de Green Divide in 2022. Begin van dit jaar (2025), na het starten in een nieuwe baan en alle drukte om me heen, in combinatie met Dorien die 2 weken een opleiding op locatie deed, had ik bedacht om voor mijn doen een soort van glamping stijl te gaan bikepacking in de Achterhoek.
Ik bleef hier wat tegenaan hikken, ik had toch een soort drempeltje opgeworpen. Want hoe vaak fiets ik nou eigenlijk nog? Ooit had ik meer fietskilometers in de benen.. En misschien is het wel heel koud. Toch heb ik de stoute schoenen aangedaan, de week vrij opgenomen en 2 hotels geboekt. Want als je geboekt hebt, dan moet je wel, was mijn gedachte.
Ik had op de planning een gravelroute door de Achterhoek, van Achterhoek Toerisme. Iets van 240 kilometer verdeeld over 3 dagen fietsen. Een beetje aangepast in Komoot zodat de ronde in Zutphen begon en eindigde en ik zou het wel zien.
Ik vertrok op de eerste dag in de trein vanuit Groningen, bepakt en bezakt, rijdend vanuit een besneeuwd Groningen naar een sneeuwloos Zutphen. In Zutphen was het nog prutsen, wat doe ik daar? In Zutphen was geen sneeuw, maar regen. En doe ik mijn windjackje over mijn winterjas, of puur de windstopper? En zijn de overschoenen nodig over de winterschoenen? Die zijn volgens mij niet waterdicht. Het had de eerste kilometers wat voeten in de aarde, maar na een kilometer of vijf zat ik in mijn ritme, met de juiste combinatie van kleding. De omgeving deed me goed en de tocht bracht mij over gravelpaden, langs vele paardjes (die ik allemaal groet) en de rust in de natuur. Vandaag was nog wat inkomen, maar na zo’n 60 kilometer zat het er ook alweer op. Dat ik even niet op pad was geweest kon ik wel merken, want ook al wist ik dat het slecht weer zou zijn, had ik geen kettingsmeer mee. Maar dat is toch wel weer het voordeel van Nederland. Ook hier zat ik nog in de buurt van een fietsmaker.
De tweede dag was mijn dag. Van Terborg naar Winterswijk. Hemelsbreed was het geen lange afstand, ultiem om in nood wat af te steken. Maar dat was helemaal niet nodig en ik heb ervan genoten om alle mooie stukjes natuur mee te pakken, zelfs nog wat over de Duitse grens. Waar het de dag ervoor nog regende was het nu droog, piepte de zon een enkele keer achter het wolkendek vandaan en was het zo’n 2 graden. Ik had deze dagen er bewust voor gekozen lekker luxe te doen en te overnachten in een hotel. Ook al was het prachtig weer en had ik vele verschillende opties aan kleding mee, vind ik het kleden bij zo’n fietstocht een uitdaging. De optie van een hotel, waar je even zelf kan opwarmen en alle natte kledingstukken kan drogen (de fohn in je schoenen steken :D) is dan toch wel ideaal. En bij het navragen vantevoren bleek al dat ik bij beide hotels mijn fiets in een afgesloten schuurtje kon stallen voor de nacht. Ook niet onbelangrijk.
De derde dag vertrok ik bij het schuurtje van het hotel en ik wist al dat ik er moeite mee zou krijgen. Dag 1 had ik veel tegenwind, maar dat is ok, het is de eerste dag, dan kun je dit aan. De tweede dag was afwisselend met prachtig weer, dit was de ‘high’. Maar de derde dag, ik keek op buienradar. Het zou -1 zijn met een gevoelstemperatuur -6. En die noorderwind die daar bij hoorde, die zou mij recht in het gezicht blazen. Ik had mij goed ingepakt. Meteen al de kreefthandschoenen aan een extra buff om. Ook de regenjas moest maar over de winterjas heen, nog een extra laagje en bescherming tegen de wind. Waar de tweede dag de tijd voorbij vloog, ik was immers zo aan het genieten, liep de derde dag anders. De temperatuur was een gevecht en de wind sneed in mijn gezicht, maar meer kleding aandoen had ook geen zin. Want bij een zandpad ontvlamde ik meteen en dan zou alles bezweet zijn om het vervolgens weer koud te krijgen. En mijn muziek op Spotify, ja daar had ik ook even geen zin meer in. Oftewel, het genieten was misschien wel voorbij.
Het oorspronkelijke plan was om terug te fietsen naar Zutphen. In Zutphen zou ik bij de basic fit douchen en droge kleding aantrekken om vandaar terug te reizen naar Groningen. De kans was klein dat ik dit zou redden voor de spits. Brrr koud. En toen kwam ik in de buurt van Ruurlo. De radertjes in mijn hoofd gingen draaien. In Ruurlo is ook een station. Als ik daar nu instap naar Zutphen, kan ik meteen door en ben ik rond 15:00 weer in Groningen. Op het station in Ruurlo heb ik dan ook snel wat kleding gewisseld en ben ik weer naar huis gegaan.
En als ik dit allemaal zo uittyp, in 1 zitting zoals ik dat altijd doe voor mijn blogje, denk ik bij mezelf. Hoe spannend was dit nou? Heb ik extreme dingen beleefd? Was het bijzonder? Wat vertel ik hier nou mee? De boodschap die ik zelf belangrijk vind, ook om zelf te onthouden, is dat het allemaal misschien helemaal niet zo moeilijk hoeft te zijn. Dit ‘uitje’ was makkelijk te regelen met de spullen die ik al had. Makkelijk bereikbaar met de trein. Toch even heerlijk weg in een andere omgeving. En makkelijk omdat ik ook echt opladen kon ik de avond. In plaats van moeilijk doen bij een tent, kon ik lekker in bad liggen en uitrusten. En in plaats van dat ik de derde dag van mezelf moest voltooien, ben ik lekker eerder gestopt. Want dit moet toch van helemaal niemand en voor mij werkte het. Ik ben heerlijk weg geweest. Dus Sandra, ga er vaker weer eens even lekker op uit, ook kleinschalig!