2-daagse bikepacking in het paasweekend
Na een lange, trieste, koude winter zaten we te wachten op warmere dagen in het voorjaar. Het winterkamperen was leuk en erg mooi, maar voor mij eigenlijk ook veels te koud.
Afgelopen pasen was het gelukkig een stuk warmer! De zaterdag was het nog wel grauw en moesten de beenstukken aan, maar de zondag scheen de zon ons tegemoet. Dit was dan ook het perfecte weekend om de Hunebedden Overnighter te gaan fietsen. Een route gevonden op bikepacking.com waar deze was geplaatst door een medegroninger. De route voert langs allerlei voor ons bekende plekjes, maar toch net weer even anders. Het beloofde in ieder geval een mooi weekend te worden.
Steppenwolfprep
Het doel was niet alleen deze leuke route vlak bij huis bikepacken, het was ook het testweekend voor Dorien (en een beetje voor mezelf). Zo hebben wij in mei een gravelultra op de planning staan, de “Steppenwolf“. Dit is kortgezegd een ultrarace van 550km door Duitsland en Polen langs 3 checkpoints. Dorien wil deze zo snel mogelijk fietsen en ik in 4 dagen. Daarbij kan ik mijn tent bij elk checkpoint opzetten en heeft Dorien een plan B nodig, mocht ze toch ergens een paar uur willen slapen.
Plan B omvatte een bivakzak die ik ooit bij AliExpress had gekocht en deze hebben we bij onze hunebedden overnighter getest. Al met al had Dorien al een hele beperkte ‘lading’ op haar fiets. Daarentegen heb ik niet kritisch gekeken en alles er maar op gegooid, dus mijn fiets was eigenlijk nog te zwaar.
Gear
Voor deze overnighter had ik mijn Kona Rove DL mee. Op de bagagedrager (Topeak) zaten de tent (Eureka Spitfire Solo), matje (Decathlon) en een Ortlieb fietstas vol met kleding, slippers, etc. In de frametas zaten de wat zwaardere items incl. een nieuwe ketting. Voorop het rekje (Jack the bike rack) de slaapzak en uiteindelijk nog een camelbak (Decathlon) met water en eten op de rug.
De wielset was nog de 650b set met een wat meer winterband, voor de Steppenwolf ben ik van plan een 700c set te monteren met een wat minder ‘knobbly’ band.
Deze setup was helemaal perfect op 1 ding na, namelijk de Ortliebtas. Bij het fietsen over de MTB-routes van Diever, Appelscha etc. klapperde deze tas toch erg. Ook steekt deze qua aerodynamica wat uit. Dus het voornemen voor de Steppenwolf is om een waterdichte ortlieb bagagezak mee te nemen op de bagagedrager. Daarin passen dan en de tent en de kleding.
Dorien heeft een Kona Rove NRB die van zichzelf al aanzienlijk lichter is. Deze had zij aangevuld met een frametas, grote zadeltas (Ortlieb), roltas aan het stuur (Ortlieb). Daarmee was Dorien haar fietsje
aanzienlijk lichter.
Route
Bepakt en bezakt gingen we dan ook vanuit huis in Groningen richting allereerst Zuidlaren, vanwaar de route naar mijn mening pas echt een beetje begon. Rondom de stad is er immers weinig sprake van gravel. Bij Gieten is het vervolgens altijd prachtig. Of je nu over de mbtroute gaat of fietst op de bredere bospaden eromheen. Ook voor ons Groningers waren er nog leuke nieuwe stukjes!
Vanaf Gieten trok de route door naar Exloo en Sleen, wederom bekend gebied van de mtbroutes, maar nu net anders, om vervolgens bij een stuk dat voor ons minder bekend is aan te komen, het Mantingerzand. We hadden 2 campings op het oog. De ene net voor de helft van de route, de Voscheheugte bij het Mantingerzand, de andere net over de helft bij het Dwingelderveld.
De Voscheheugte was uiteindelijk de winnaar, puur omdat de dag lang genoeg was geweest. Tot onze schok stond de camping al vol, maar gelukkig konden we op het voetbalveldje staan. Daar heb ik mijn tentje opgezet, Dorien de bivak en hoefden we alleen nog maar in de gastenruimte te eten uit zak en spelletjes te spelen :).
Vanaf de Voscheugte zijn we de volgende ochtend weer vertrokken. Het was geen rustige start, de banden groeven zichzelf namelijk diep in op het Mantingerzand. Alhoewel het een stroeve start was, was die wel dikke prima, want de zon scheen en iedereen die we tegenkwamen waren goed gemutst.
Al snel kwamen we weer op bekend terrein. We vlogen de VAM-berg op. Dorien iets harder dan ik. Vervolgens scheurden we naar beneden richting Spier en Dwingeloo. Bij de boslounge was het tijd voor koffie om vervolgens weer door te fietsen. De routes van Dwingeloo en Diever werd aaneengeregen door een verbindingsroute en hetzelfde geldt voor Diever Appelscha. 1 lange
speeltuin :). Vanuit de camping in Vledder heb ik menigmaal de combi gereden van de mtbroutes van Diever en Appelscha. Dus ben je in de buurt: aanrader.
Aan het einde van de route bij Appelscha brak mijn ketting. Dit was niet onverwacht aangezien het al een opgelapte gebroken ketting ketting was. Meteen ook de reden waarom ik een extra ketting bij mij had.
Eenmaal de ketting gefixed waren we nog niet thuis, maar toch kwam mentaal het einde al een beetje in zicht. De fietstocht werd meer een race, verstand op nul en muziek aan. Het was nog genieten door het Fochteloerveen, maar daarna toch ook maar gewoon lekker doorfietsen over de fietspaden van Roden en de Onlanden weer naar huis.
Helaas is er geen foto van, maar bij de Jumbo beren zijn de diepvriespizza en bakken ijs ingeslagen en op mijn bagagedrager gestapeld/gebonden. Het zag er vast mooi uit, 2 van die vieze dames met al dat eten. En zoals het al doet vermoeden hebben wij na deze heerlijke 2-daagse met de beentje omhoog op de bank gelegen om een slechte NL’se film te kijken.
Al met al een heerlijke route over de bekende mtbroutes in Groningen en Drenthe, waarvoor we niet eens eerst met de auto op pad hoefden.
Voor een echte impressie, zie deze compilatievideo: