23 – 30 maart
Eindelijk is het zover, Sannie is coming back!
Inmiddels wel bekend, na een ongelukje in oktober 2018, kamp ik al een tijdje met een zware hersenschudding.
Het herstel duurt lang, veel langer dan verwacht. In november 2018 ben ik nog naar Tenerife geweest, immers de reis was geboekt, maar Sannie was Sannie niet.
Girona was nog ver, dat zou wel goed komen. Uiteindelijk kwam de reis dichterbij en leek het herstel steeds verder weg…
Deze reis was met de fietsvereniging onder de noemer trainingsweek (en dus eigk niet vakantie :p). De routes werden rondgestuurd en mijn enthousiasme groeide en groeide.
Het plan: wel op het koppie letten, maar verder lekker genieten. En genieten was het ook!
De groep
Deze foto is eigk van dag 2, maar voor het idee, met zoveel mensen waren we dus.
De vlucht vertrok op zaterdagochtend en daar kwam druppelsgewijs iedereen aan. We hadden al een tijd een appgroep, maar dit was het dan. Jullie zijn de mensen waar ik de komende week mee zal doorbrengen. Deels bekend en deels onbekend. In retrospect: een supergezellig bij mekaar gezocht zootje.
De pret begon met een vlucht in de ochtend en bij de lunch stonden we al de laatste details van onze fietsen af te stellen in Girona.
We konden nog niet in de appartementen, maar fietsen dat ging al wel. Een voorproefje van de week. Een rondje van 52km met plusminus 400 hoogtemeters. Het waren de minste hoogtemeters van de week, maar ik heb ze toch echt het meeste gevoeld.
Dit is ook de enige dag dat ik niet goed rekening heb gehouden met mijn hoofd, wat achteraf zeker afgestraft werd.
Na het fietsen waren de appartementen gereed, waar we in groepjes van 4 plaats in namen. Ons verblijf was midden in de stad, prachtig.
Dag 2
De 2e dag begon met koffie op het terras. Ook al was het geen vakantie, dit gevoel had ik zeker wel.
De groep splitste op in een snelle en een langzame. Op de planning stond een dikke 100km en een dikke 1000hm. De hoogtemeters kwamen vrijwel allemaal van een lange klim bij Sant Hilari Sacalm. Heerlijke klim. Aangemoedigd door wat schapen. (Ik meende dat het geitjes waren, want ze waren hoorntjes. Blijkbaar hebben schaapies in het butenlan soms hoorntjes ;)).
En what goes up must go down. De eerste dag ben ik als een, hoe zou ik het noemen, enthousiaste baksteen, naar beneden gesjeesd. Hard dalen, scheuren door de bochten en bij alles wat maar een beetje omhoog ging bijtrappen! Mijn hoogste hartslag op dag 1 kwam dan verrassingwekkend ook van het dalen en niet van het klimmen. Tja dat was niet handig.
Dus plan B. Sannie fietst in Spanje alleen nog maar met een max. hartslag van 170. Daar heb ik mij keurig aan gehouden. Dus ook zonder mijn benen te gebruiken gedaald. En het was mooi.
Dag 3
Maar de vlucht en het continue in de groep en opletten en naja alles was veel. Mijn hoofd stond onder druk. Ik ben dan ook niet mee uit eten geweest. Jammer, maar verstandig.
Mijn verstandige mood trok door naar dag 3. Men ging een pittige klim fietsen, een lange drukke dag. Is dat nou verstandig? Nee.
Ik heb van ons reisopperhoofd een andere route gekregen. 105km naar de kust, 700hm en met name een heerlijk Toscaans landschap.
Terrasje in het midden. Man, mijn batterijtje hing aan de lader hoor.
Dag 4
De vierde dag was een rustdag. Of een recovery ride of niks.
Dat laatste, niks, leek mij wel wat. Je bent toch niet alleen op trainingsweek, maar ook op vakantie, dus die stad wil je ook ziek.
Er staat nog een heel stuk van de stadsmuur uit de Middeleeuwen, waar je overheen kan klimmen. Je krijgt allerlei mooie uitzichten over de stad, ziet prachtige tuinen en dit allemaal onder begeleiding van vioolmuziek. Bij mijn onderzoek (google) thuis had ik al vernomen dat er enkele leuke musea waren. Onder aan de voet van de oude stadsmuur kwam ik uit bij het Kunstmuseum van Girona. Een museum kan ik ook echt van genieten en als kers op de taart, was het toevallig de gratis dag van de maand. Wie ben ik dan om niet naar binnen te gaan?
Het museum heeft met name stukken uit de architectuur van de stad. Wat dingen uit de Romeinse en Gothise tijden. Beelden met een gelovig thema en dingetjes met namen die ik herkende van bij het fietsen. De toelichting was alleen vaak in het Spaans en daar kan ik niet zoveel mee.
Helemaal bovenin was een tijdelijke expositie van Juan Battle Planas met surrealistische kunst. Daar houdt Sannie wel van.
Van het museum trok ik naar La Fabricia, place to be voor lunch voor de fietsgek. En alsof het gepland was, kwam ik daar de groep ook weer tegen. Gezelligheid alom.
De vijfde dag was ik weer volledig opgeladen. Alle drukte was wat bezonken. De stad verkend. Even op mezelf geweest.
Dag 5
Tijd om de groepsactiviteiten te hervatten!
Op de planning een glooiende tocht (voor een Nederlander best heuvelig hoor!) van 80km. Halverwege kon er optioneel een klim worden gepakt, waarmee je dan op 100 kwam. Samen met wat appartementgenoten en enkele anderen hebben we ons op het terras gepositioneerd en heerlijk in het zonnetje gewacht totdat de klim was beklommen en weer afgedaald.
We waren mooi op tijd terug. Enkele lieden gingen naar de masseur en savonds (alweer, dag 3 ook al :D)lekker eten. Want ook dat kan ongeveer op elke vierkante meter van Girona. En ook nog s goed geprijsd.
Dag 6
Eat, sleep, cycle, repeat. Dat was het eigk wel. De dagen vlogen zo voorbij. Voor je het weet ben je bij dag 6.
Deze dag was pittig. We begonnen op de Els Angels, in mijn woorden ook wel de Hells Angels. Een heerlijke en prachtige klim. Niet te stijl, af en toe weer ff afgevlakt.
Van de Hells Angels gingen we (pittig) glooiend verder. Continue opletten hoe kan ik me sparen. Pittige kuitenbijters aan de kust omhoog en halverwege met zijn alle lunchen.
Een welkome lunch!
Het reed lekker, maar continu focus. Tja die hakt er echt wel in. Het plan was ook om op dag 7 met de groep mee te gaan. Maar ik kwam thuis van dag 6 en het was eigk wel op. Eerst maar even slapen, dan savonds mee uit eten. Hmm nee uit eten is niet verstandig. Heb al last van mijn hoofd, drukte.
Dag 7
De volgende ochtend kwam op hetzelfde neer. Het hoofd wilde ff niet, dan maar rustig aan. Ik heb de Hells Angels van 2 kanten gepakt en zodoende rustig de week afgesloten. En voor je het weet ben je weer thuis…
MAAR! Man wat een drukte en ik heb het gewoon ff overleefd! Nog even en dat koppie doet het gewoon weer. En deze trainingsweek (met enkele shortcuts) was toch echt een heeerlijke vakantie :).
