Wat leuk, weer eens wat nieuws om over te schrijven! Tijdrit hier, tijdrit daar, altijd hetzelfde verhaal.
Dat ik een beetje gek in mijn hoofd ben, weten we inmiddels allemaal. Daarom ook vaak hoe gekker, hoe beter.
Het laatste in deze categorie is de Hunebedden350. Het was eigk de Hunebedden300, maar door het langer worden van de route, is de titel ook maar gewijzigd.
Zoals de naam al impliceert kom je langs alle Hunebedden in Drenthe en Groningen. Dit alles moet in 1 weekend gebeuren. Daarbij is toch wel een dikke 90% van de route offroad.
En waarom wilde ik hier nu aan meedoen? Nouja omdat het kan.
Zoals gezegd was het evenement een dikke 350 km door Groningen en Drenthe om een bezoekje te brengen aan al de hunebedden.
De start was en groupe om 10:00. 10:00 zodat ook de allersnelsten onder ons met het donker te maken zouden krijgen.
De groep bestond uit zo’n 30 man (waarvan 2 vrouw, incl mijzelf). In deze groep kon je naast man/vrouw nog een splitsing maken. De ene helft had namelijk bepakking om te overnachten en de andere helft een lamp of 2. Oftewel de gekkies die blijven slapen en de gekkies die doorfietsten door de nacht.
Ik ben niet van het fietsen in het donker, alsook niet van het hele erge afzien. Ik maakte dan ook onderdeel uit van de groep met bepakking. Een roltas voor en een achter de zadel unit.
Klokslag 10u gingen we van start en eigenlijk meteen had ik al wel door dat mijn voorbereiding niet optimaal was. Het lijntje op mijn garmin gaf namelijk niet de goede route aan.
De klok sloeg, we renden naar onze fietsen, mensen vlogen naar het pad en ik d’r achteraan. Dat was het pad. Maar mijn lijntje liep er niet.
Plan: dan maar zoveel mogelijk achter iemand aan rijden en daarna zien we wel weer.
Er vormde een soort kopgroep, die ging toch wel hard, misschien toch niet verstandig. Dirk-Jan zakte er doorheen en die reed wel een goed tempo.
Dat tempo was zo goed dat we zo ongeveer 150km samen gefietst hebben die eerste dag.
We reden lekker door, van mtb parcours naar mtb parcours. Een stuk Gieten, leuk, bekend. Andere stukken tussen de routes. Dat je denkt hoe dan? Hoe vind je dit allemaal zo offroad aan elkaar?
Prachtig fietsen en eigk ook heel erg makkelijk. Ik ben niet zo van het hele goede voorbereiden en trainen. Dat was ditmaal dus weer het geval, ik had het er op aan laten komen.
Het hoofd is weer goed, dan komt het ook wel goed ;). Het ging ook goed. Totdat het niet goed ging haha.
Ik weet niet meer zo goed waar, maar je merkt dan dat je nooit heel lang achter elkaar hebt gefietst. Waar je voet op het pedaal drukt, gaat het pijn doen. Dat was het moment dat het schelden in mijn hoofd begon. De rollercoast aan emoties. Het ging als een tierelier, maar zoiets zit je dan helemaal dwars. Als ik het terugzie in de uitgaande whatsappberichten, hilarisch.
Dit begon eigk rond de 100km. Toen begon het dus pas. Dirk-Jan navigeerde dus, dat ging ook wel s mis.
Best lastig ook, want sommige paden zijn helemaal geen paden. Lastig, want als er een pad is, zijn er opeens 5 afslagen bij elkaar. We hebben dus ook nog wel eens wat bosjes doorkruist.
We gingen door, op de foto bij de checkpoints en passeren en gepasseerd worden door mededeelnemers.
Ik had vantevoren bedacht om 20 per uur te rijden, nou dat gemiddelde haalde ik van mijn leven niet. Dus ik moest serieus gaan nadenken over mijn planning. Wat is nog haalbaar. Het plan van stoppen bij Appelscha werd al naar voren gehaald tot Diever. Na 185km, een mooi mentaal richtpunt. Dan ben je over de helft en morgen de rest.
Tot we richting Havelte gingen. Daar kwam niet de man met de hamer, maar de man met het zand. Stukjes zand hadden we al wel gehad. Maar dit waren zandbakken.
150km gehad, zere voetjes, een lange dag en een zandbak waar ik niet meer doorheen kwam. Ik zei Dirk-Jan adieu en moest gaan kijken hoe ik ging navigeren. Dit heb ik nog een stukje met mijn telefoon gedaan. (niet ideaal)
Ze hadden ergens een soort tentfeest naast de camping ofzo, want tot 2u snachts kabaal. En het nadeel van het geen tent hebben zijn de muggen. Ik schrijf dit allemaal op de dag erna op en mijn handen zijn opgezwollen ballonetjes door de muggenbulten. Maar ik sliep uiteindelijk in de natuur en het was niet koud! En toen ik eenmaal sliep was dat ook prima, want zelfs de opkomende zon heeft mij niet wakkergemaakt. Het was een kantoordagse 7:30 en om 8:00 zat ik vol frisse moed weer op de fiets! En met de fiets aan de hand door het zand. Ik houd van plannen en het plan was dan ook tot Zeijen te gaan en dan af te steken ivm tijdsnood. Wel kreeg ik al snel door dat de hoeveelheden zand wel echt ellende waren. Het navigeren ging ook niet lekker. Ik heb zo een kilometer aan de verkeerde kant van het schrikdraad gefietst. Een poging erover te klimmen heb ik ook maar niet gedaan, want toen ik de draad even aanraakte zat de schrik er al wel in. Zonde dat ik nu mijn weggarmin dus meehad en niet mijn GPSMAP60, een oud ding voor in de bosjes, die gewoon thuis in de kast ligt.
Wat nu? Ga ik door, ga ik niet door? Ik ben tot Appelscha gegaan en heb de handdoek in de ring gegooid. Vandaar ben ik over het fietspad teruggegaan naar Rolde.
Uiteindelijk was ik vroeg in de middag weer thuis, er had dus nog een halve dag ingezeten. Maar het risico lopen om ergens anders weer in het zand te belanden en dan in het donker te staan etc etc., daar had ik ook geen zin in.
Het werden zon 250km en deze waren ook erg mooi. Weer een feestje op de fiets!