Met onze vakantie inmiddels in volle gang, waren wij ook dol enthousiast geworden voor onze volgende uitdaging. Nog in Groningen had ik deze al online uitgezocht, maar pas in Zweden hebben we ons ingeschreven. You never know in deze tijden van Corona…
Fietsen en rennen wisselen elkaar goed af en een focus van ons is momenteel het wat langere trailrunnen. Eind oktober gaan wij namelijk meedoen aan de Posbanktrail, welke 35 kilometer en behoorlijke wat hoogtemeters beslaat. Wat is er nu leuker dan ter voorbereiding een trail in Zweden te rennen!? De gedachte thuis was al wel dat het landschap uitdagender zou zijn dan in Nederland, maar alsnog had ik het persoonlijk behoorlijk onderschat.
Volgens de website vertrekt de Dovratrail in Östansjö, waarbij de eerste kilometers niet zo technisch zijn. Daarna komen we bij de Dovrasjöledens, welke gemarkeerd is met oranje pijltjes, dit zal het technische middelstuk van de route zijn en zo’n 8km beslaan. Vandaar zal nog met een grote lus de weg teruggaan naar de start finish. Het zal wel aan mijn Nederlandse achtergrond liggen, maar ik vond het in de realiteit best pittig!
Op de dag zelf waren we vanaf onze Djupadals camping in Kumla (vlakbij Orebro) in no time bij het schoolgebouw in Östansjö. Het was een heerlijk ‘kneuterig’ evenement, waarbij de startnummers met knijpers aan een waslijn waren uitgehangen (slim!). Menigeen was zich al aan het voorbereiden, kousen aan, rugzakjes om en natuurlijk inlopen. Zelf ben ik niet zo van het inlopen, ik ga immers nog genoeg kilometers maken, maar Dorien liet zich wel verleiden tot een korte dribbel :). Verder moesten we nog een bammetje eten en samen een leuke foto maken. Opvallend was wel het niveau van het deelnemersveld, ik heb misschien 1 man met een buikje gezien, maar voor de rest was iedereen strak afgetraind. Amai, waar ben ik aan begonnen..?
Iedereen ging behoorlijk hard van start en ik zag Dorien ver voor me uit rennen. Dorien mocht de actie camera mee, dus ik heb alsnog van haar loop kunnen nagenieten ;). Dat filmpje vind je hier!
Ik zag iedereen verder weg trekken en bleef met een enkele dame achter aan het einde van het deelnemersveld. Waar de website sprak van een rustig begin, viel deze mij behoorlijk zwaar. De eerste kilometers gingen al goed omhoog over gevarieerde ondergrond, dus de hartslag en de focus stonden meteen op scherp. Voordat we bij het technische stuk rond de Dovrasjöledens kwamen wist ik nog een paar dames achter me te laten, maar werd toen toch wel snel ingehaald. Eerder in de week waren we gaan wandelen bij Agelsjon en hadden Dorien en ik nog meerdere malen tegen elkaar gezegd dat een dergelijk pad niet om te rennen is. De Dovratrail bewees het tegendeel! En ik was alsmaar te blij dat we al over zulke paden hadden gewandeld. Dit gaf mij toch meer vertrouwen om hier tijdens de trail langs te gaan. Continue nadenken over de plaatsing van mijn voeten en de mogelijkheid om misschien mijn armen te gebruiken. De natuur was schitterend mooi, maar ik geef toe, mijn focus lag rond mijn voeten.
Voorafgaande aan de trail was het nog onduidelijk of de organisatie wel voor drinkwater kon zorgen in verband met vervuiling van het lokale drinkwater. De dag ervoor bleek alles in orde te zijn, maar als backup had ik zelf nog een halve liter meegenomen in mijn nieuwe Salomon souvenirtje. Dit was geen overbodige luxe. Ook al lag de temperatuur niet hoog, met de hoogtemeters en het klauteren had ik het goed warm!
Daarbij was de trail goed georganiseerd! Overal hingen lintjes en stonden op belangrijke punten vrijwilligers om je de weg te wijzen. Opvallend was wel dat ze mij altijd een paar keer vroegen of het wel goed ging. Dat ik aan het afzien was, straalde er blijkbaar vanaf :). Ik vond het alsmaar te leuk om heel kort met een ieder te babbelen.
Eenmaal na 10,5km was het technische stuk van de Dovrasjöledens achter de rug. Nu volgende er nog zo’n 8 kilometer door de bossen. Hier had ik er al bijna 2 uur op zitten en ik begon te merken dat ik extra goed moest opletten om niet te struikelen op de trails. Ook door de bossen vond ik het uitdagend en na uiteindelijk nog een kilometer over het gras werd ik enthousiast onthaald bij de finish!
Het was schitterend mooi! We konden er nog heerlijk douchen, de organisatie bedanken en door voor fika in Orebro. Ik was dolblij met mijn uitslag: niet laatste met een tijd van 2:45. Ook Dorien heeft het super gedaan, door in het midden van de dames te finishen met een tijd van 2:15.
Dit smaakt naar meer!